Langmusi - Zoige, 90 km hoogvlakte

Gisteravond was het weer onze grote zorg, maar bij het openen van ons gordijn om 06.00 was er een strak blauwe lucht. Plan 1 kon dus uitgevoerd worden: 07.00 ontbijt, 07.30 uur weg (meestal wordt dit 08.00 uur). Het stadje is al weer een al bedrijvigheid: vegen van de straten de slager hangt zijn vlees buiten op, de dumplings worden al weer gestoomd, El zet haar GPS aan en ik mijn muziek in mijn oren. De zon laat zijn morgenlicht prachtig schijnen over de groene bergen en wij genieten volop van de weg die voor ons ligt: een heerlijke lichte afdaling. Bij km 14 begint het lichte zwoegwerk: tot 24 km gemiddeld 4% stijgen.
Af en toe stoppen we om even te herstellen, want we fietsen nog steeds op grote hoogte: 3600 meter!
Dan passeert er een klein wit bestelautootje, waarvan de bestuurder iets roept. even later zien we een tunnel opduiken en ook het bestelautootje staat daar. De man biedt ons een lift aan, Omdat de tunnel lang is (1700 meter, pikdonker, druk en slecht wegdek). Blij zijn we met zijn aanbod. Piet en El gaan eerst: El op de voorbank en Piet op zijn hurken tussen de fietsen in het achterbakje. Na 10 minuten is hij terug en gaan wij door de enge tunnel. Zoals wel vaker bij tunnels sta je opeens in een andere omgeving. Zo ook hier: een wijds landschap, de chinese prairie, en omringd door heuvels. Overal bruine nomadententen, grote kuddes yaks of geiten.
Ook zien we veel gekleurde tenten staan in een afgezet stuk grasland. Je kan hier paardrijden, overnachten, picknicken, kortom: de Chinees kan hier heerlijk recreeren en dit doen ze dan ook in grote getale.
We fietsen over een vluchtstrook van een tweebaansweg! Als de Chineees iets wil fotograferen dan zet hij zijn auto plotsklaps stil op de smalle vluchtstrook en je raadt het al wij moeten hier op anticiperen!
De graslanden staan prachtig in bloei en dat betekent volop werk voor de tientallen bijenboeren. Soms moet je gewoon bukken om de bijen te ontwijken. De schade bleef beperkt tot 1 bijensteek door de fietsbroek van Piet heen!
Volop genietend leggen we vlot de 65 km over de prairie af. Het windje hebben we een beetje opzij en de stijgingen in de weg nemen we moeiteloos. Lunchen nog in een soort wegrestaurant: 4x kommetje gebakken rijst met groene thee
Rond 15.00 is er nog een laatste pittige klim en dan een heelijke afdaling en suizen we Zoige binnen. Zoeken een hotel en zo waar we kunnen terecht.
We troffen daar een man die wat Engels sprak en aan deze goede man hebben we meteen gevraagd of er een auto met chauffeur geregeld kon worden.
Na de gebruikelijke communicatieperikelen staat er morgen een auto klaar om ons naar de kalkterrasen van Huanglong te brengen. Plan 2: ook gelukt.
Drinken nog een cup of soepje en lopen de stad in. Het is een karakteloze stad met wel heel veel kleine restaurantjes. Op goed geluk kiezen we er een uit: koud yakvlees, waar de mannen van smullen, kipstukjes met pindas, rijst en nog een ander gerecht, waarvan El en ik wel konden rillen: allemaal verschillende stukjes ingewanden/ vellen die onze mannen nog eens goed determineerden.
Koffie / wijntje op de kamer en op tijd onder de veren, morgen weer vroeg reveille.
En........we hebben eindelijk we eens een heerlijk dik matras!