Qina - Lijiang

Dinsdag 31 juli.  Quina - Lijiang: 15 km gefietst,daarna vanwege heftige regen en onweer gestopt.
Het is zwaar bewolkt weer, lekker temperatuurtje nog. De meter van Roy geeft aan 23 graden...het is lekker om te fietsen, na de hitte van de vorige dag.
Het tempo zit er lekker in en het is licht fietsen. De lucht wordt donkerder en er wordt aangemaand niet meer te stoppen voor het maken van foto's. In de verte zien we de lucht opklaren en dat is precies d goede richting. Het begint licht te spetteren en in de verte horen we onweer! Bij km 15 besluiten we bij een restaurant te stoppen, het begint harder te regenen en wie weet is het een buitje.
Dat buitje wordt een flinke bui. We zitten lekker droog, krijgen een pot thee, maar wat nu.
El gaat haar chinese boekje pakken en zoekt wat worden op en gaat het vragen aan luitjes van het restaurant. Niemand spreekt Engels dus dat wordt handen en voetennwerk.
Antwoorden op: hele dag regen: ja.
We overleggen en besluiten een minibusje te regelen die ons verder kan brengen.
Opnieuw zoeken in het boekje: taxi? We wijzen naar buiten als er een voorbij komt. Ook wijzen we op de vrachtauto die er staat.
Men snapt het wel, maar men reageert niet direct.
Roy gaat alles nog eens in pictogrammen uitleggen en ja hoor, er wordt gebeld.
Aan zijn lichaamstaal op te merken,komt er een auto aan. Na 10 minuten rijdt er een busje het terrein op. O jee, een die weleens net te klein kan zijn.
De achterbank wordt er uit geschroefd. En gepast en gemeten, fiets erin, fiets eruit. Dan maar de voorwielen van 2 fietsen er uit. En ja hoor, het lukt, de klep kan net dicht en opgepropt met 3 pers( piet zit prinsheerlijk voorin) op een 2pers. Achterbankje  gaan we richting Lijiang.
Roy wordt tegen de deur aangeperst en El en ik wisselen elkaar af door naar voren te zitten. We rijden door een prachtig gebied, mooie kloof en  aan het eind van de kloof stroomt de rivier De Yangtze de kloof in. Wat is het jammer dat het zo regent.
 Nu stappen we dus niet vermoeid, een beetje stram van het uren vervelend zitten, het hotel binnen.
Maken een kopje cup of soep, drinken koffie en de zon breekt door.
We hebben vanuit onze hotelkamer een mooi uitzicht op de uitlopers van de Jadendraakberg (tibetaans hoogland).Op de top ligt nog wat sneeuw.
We gaan op pad en lopen de straatjes in van Lijiang.
De oude stad werd oorspronkelijk bewoond door de Naxi (minority). Nu zijn het vnl de Han chinezen die alles hebben overgenomen.
Het stadje staat op de werelderfgoedlijst en die plaats verdient het zeker.
De meeste schilderachtige , houten huizen zijn meer dan 200 jaar oud. Smalle beekjes en wasstraten stromen door de woonbuurten.
Een enkel woonbuurtje wordt nog wel bewoond, maar bijna alles is veranderd in souvenirsshops en eettentjes, guesthouses, en voedselsquares.
We lopen  met duizenden Chinezen door de straatjes. Door de andere haarkleur zien we elkaar op afstand wel lopen. Aan het eind staat het waterrad en ook wij gaan daar maar eens op de foto. Zodra we klaar staan voor de kiek, moeten we opeens gefotografeerd worden door andere Chinezen en ook willen mensen met ons op de kiek.
Zoeken nog een eettentje op  eneten heerlijke sateetjes en Naxi rijst. Het oude gedeelte van Lijang is sprookjesachtig verlicht met overal grote rode lampionnetjes. Op ons gemak lopen we nu terug naar het hotel, want alle chinese toeristen zijn onderhand vertrokken.