Door de Tijgerkloof

8 Augustus:
We waren vroeg, het weer was goed en 8.00 uur stonden we te wachten op het busje dat ons weg ging brengen naar de vierde pas.
We moesten namelijk vier passen over (tot 3600 m) en dat zagen we niet zitten qua zwaarte.
Dit keer gingen twee fietsen bovenop de auto en twee achterin inclusief de bagage. Het was een prachtig autoritje van ongeveer 3 uur. Behoorlijke steile klimmen, goed dat we dit niet hebben gedaan.
Bovenaan dus uitgestapt en naar beneden gezoefd. Prachtige uitzichten.
Beneden kwamen we bij het dorpje Baishuitai, bekend om een kalkzandsteenplateau. Een werkelijk schitterend fenomeen. Volgens Thea en Roy die dit ook hebben gezien in Amerika en Turkeije, de mooiste.
Prachtig wit in de vorm van de rijstterassen met heel mooi blauw water.
Alleen de trapjes ernaar toe kunnen de Chinezen nog eens verbeteren, het was allemaal vermolmd hout.
Mooie foto's gemaakt.
Daarna kwam er nog een klim van ong 20 km naar ons dorp dat het beginpunt werd van de route door de Tijgerkloof.
Het dorpje lag aan de voet van de Snowmountain. We hadden geluk want we kregen de sneeuw te zien op de top.

Volgende dag 9 augustus, vroeg op. Prachtig weer!
Onze klim en tocht door de tijgerkloof waar alles om was begonnen.
We begonnen met een klim en daarna een lange afdaling van 23 km. Het was schitterend met veel prachtige uitzichten.
Na deze lange afdaling hebben we in en dorpje een theepauze ingelast. We hadden van te voren gehoord dat als de tijgerkloof niet van deze kant bereikbaar was, we altijd met een veerboot over de rivier konden oversteken. alleen werd het dan omfietsen. We wisten dat er een klein stuk gestremd was, en dat je dan wat moest klauteren over rotsblokken. Bij slecht weer is het dan te gevaarlijk. Roy en Piet hadden al bedacht dat zij wat rotsblokken opzij zouden leggen!
We hebben de gok gewaagd om toch te gaan. Vanuit dit dorp kwamen we aan het begin van de kloof, diep onder ons zagen we een kolkende bruine rivier met steile rotswanden aan weerszijden. De weg was goed te fietsen, we moesten wel nog heel wat klimmen. Wat ons wel zorgen baarden waren de overhangende rotsen. Op de weg lagen overal grote stukken rots die naar beneden gekomen waren. Bij de ingang van de kloof moesten we tol betalen. Hier hoorden we dat we de tijgerkloof echt in konden fietsen. Uiteraard zijn we heel wat keertjes gestopt om van alle mooie uitzichtpunten te genieten. We hadden schitterend weer, dus het kon allemaal niet beter. Tot aan de guesthouses ging het goed. Bij een hebben we nog een lekkere lunch gebruikt (een soort uienbrood met uiteraard thee). Ook deze mevrouw vertelde dat je er makkelijk door kon, even de fiets wat optillen.
10 Minuten later stonden we voor een enorme rotsblok dat de gehele weg blokkeerden. Er was eigenlijk niet eens meer sprake van een weg. We zagen dat de locale bevolking over de rotsblokken klauterden en daarna verdwenen. Dus Piet en Roy zijn eerst eens gaan verkennen hoe het nu verder moest. Achter de rotsblok was een soort richel waar je overheen moest, met vier fietsen dus en 8 zware fietstassen. Hoe gaan we dat aanpakken? alle bagage van de fietsen af. Toen eerst ieder een tas gepakt (Thea bleef achter bij de fietsen) en zo zijn we voetje voor voetje over de richel gegaan. Op een gegeven moment werd het zo smal dat ik mijn helm die ik in mijn hand had neer moest leggen, zodat ik eerst de zware tas een eind verder kon krijgen. Een man achter mij hielp mij door mijn helm weer aan te geven. In een mum van tijd had ik door dat die man ons misschien wel kon helpen. En inderdaad hij wilde de fietsen wel, samen met zijn maten, helpen tielen. Voor 50 yuan (ong. 5,- euro) droegen zij de fietsen op hun schouders over de smalle richel. en daarna ook nog even de tassen. Binnen 10 minuten stond alles aan de andere kant. Wat een geluk, we vragen ons nog steeds af of we dit zelf hadden gekund. Maar af en toe moet je ook een beetje geluk hebben.
We waren nu in het drukkere gedeelte. Want hier konden ook busjes met toeristen komen. Vandaar ook die mannen, zij waren chauffeurs van deze busjes en hielpen de mensen over steken.
Afin wij zijn weer verder gegaan en hebben nog genoten van de andere kant van de tijgerkloof.
Het was echt een hele mooie fietstocht vol met avontuur, maar goed dat we dit niet van te voren hebben geweten, anders hadden we het nooit gedaan.