Dagje Kunming

Weblog :  dagje in Kunming
We komen laat uit bed en na een kop koffie, lopen we naar de receptie. Via een vertaalprogramma op de PC vragen we of ze een minibusje kunnen regelen.
De vertaling komt snel terug: nee, geen taxiservice. Wat een waaardeloos hotel.
We gaannoo zoek naar een toeristenbureau en komen langs 2 andere duur uitziende hotels. De laatste kan het zeker regelen. We betalen en opgelucht gaan we vervolgens naar het treinstation waar hopelijk onze fietsen staan.
Het is een eind lopen, dus we nemen een taxi. Taxis hebben geen vertaalprogramma en ze snappen niet waar we heen willen. We beginnen maar te lopen. Eindelijk is er toch een slimme taxichauffeur die het wel begrijpt.
Op het station vinden we snel de afd Luggage. Na wat administratieve handelingen worden de karretjes aangereikt. Ze zien er piekfijn uit. Goed geregeld hier! Wanneer we weggaan worden we uitgewuifd door het voltallige personeel. We wurmen ons door het het drukke verkeer richting hotel en onderweg scharrelen we bij kraampjes  onze lunch bij elkaar: de lekkerste sateetjes van China.
's Middags maken we een wandeling door het centrum van deze stad (5 miljoen inwoners). We kijken onze ogen uit: grote moderne gebouwen met prachtige architectuur. Het hele moderne centrum is in 12 jaar tijdnuit de grondgestampt.  
Ongelofelijk. Wanneer we een zijstraatje inslaan, zien we nog een restant van het oude Kunming, vervallen huizen waarvan de meeste rijp voor afbraak zijn.
Na een kop koffie ( koffie is hier duurder dan met 4 personen eten) lopen we verder richting Smaragdmerenpark. Begint wat te regenen en het is zo waar niet druk. Er wordt wat gemusiceerd en het is prettig wandelen. Er is een mooi meer vol met witte en rose lotusbloemen.
Met de taxi weer terug naar het centrum waar we in een speciaal Yunnan restaurant gegeten hebben. Als laatste gasten vertrokken we uit het restaurant en waren nog net getuige hoe er op zijn Chinees werd opgeruimd: al het vuil en etensresten (alle kippekluifjes en ander afval) gooien ze naast hun bord werd van tafel geveegd voor het grondpersoneel. De laatste restjes werden met veel plezier naar binnen gegoten. Dan komt er iemand met een groot krat waar al  het servies in gedaan werd. Het krat is zo zwaar voor de meisjes dat ze het over de vloer schoppen. Iemand anders sopt de tafel en onder tussen loopt iedereen over het vuil en met vette schoenen over de trappen, zodat ook wij over een glibberige vloer het verlaten.
Door een giechelende taxichauffeuse met handschoentjes, die duidelijk "pret had in China", werden we vlot naar het hotel gebracht. Nagenietend met een wijntje op de hotelkamer, kruipen we tevreden de ontzettend harde bedden in ( je ligt echt soms op een plank en 's morgens heb je dan een pijnlijke rug, heup of schouder).

Ps: teksten worden niet meer geredigeerd!