Naar het Amandeldorp

Dinsdag 5 augustus, Badaling - Fanshanzhen, 72 km,

Het ontbijt werd dit keer genuttigd met soort pannekoekjes met de suiker die we de vorige keer bij de koffie hadden opgespaard. Het weer was goed, met voor het eerst sinds dagen geen heiig weer, maar goed zicht. Opgewekt stapten we weer op de fiets het stille dorp uit. Het zal hier over twee jaar flink anders zijn als alle huizen annex restaurants/pensions bezet zijn. Het duurde even eer we goed op de route waren maar onze trouwe GPS hielp ons toch weer door de moeilijke momenten heen. Het werd een zeer afwisselende dag. Eerst kwamen we een prachtig complex tegen, het leek wel een kasteel, wat een universiteit bleek te zijn. Het volgende moment troffen we een vrachtwagen met muziek waaruit handdoeken en lakens werden verkocht. Nog geen vijf minuten later kwamen we in een nieuw bedrijvengebied, Beijing Badeling Economic Center, helemaal gericht op de toekomst van duurzame energie. Volop windturbines, reclameborden hoe het park eruit moest komen te zien. Docent Piet legde ons geduldig uit hoe de energie van de zonnepanelen opgevangen moest worden in de grote paal die ervoor stond (zie foto). Langzaam veranderde het landschap van rechte wegen weer in meer natuurgebied en werd de weg weer wat rustiger, alhoewel gezegd moet worden dat het prima fietsen is tot nu toe, de rijbaan voor fietsen is echt vrij breed en soms afgescheiden van het andere verkeer. Nu het landschap veranderde kwam er ook meer druiventeelt en wat gekker werd er kwamen grote reclameborden met chateauvermelding. En wat bleek er worden gigantische kastelen gebouwd, gewoon kopieen naar Europese voorbeelden. Je weet niet wat je ziet. Er was er zelfs een met een bushokje waar goudgekleurde wijnvaten inlagen. De chinees houdt vam kitsch dat is overal te zien. Verder ging de weg langs een groot meer. Hier wordt door projectontwikkelaars woonparken gebouwd met kapitale huizen en appartementen met uitzicht op het meer. Je vraagt je nu nog af wie gaat daar nu wonen, maar over een jaar of wat zal het hier echt anders zijn. Daarna kregen we nog wat klimmetjes voor onze kiezen en helaas ook weer drie tunnels. Gelukkig dit keer goed verlicht en voorzien van goede afzuiging toch blijft dit niet ons favouriete fietsen. Onderweg waren we nog een keer gestopt voor een kopje thee, de mevrouw van het etablissement probeerde iedere automobilist op haar parkeerterren te wenken, zodat ze bij haar kwamen eten. Het ging haar goed af, want het werd nog behoorlijk druk. Voor ons was het nog wat vroeg om te eten, dat deden we in een ander dorpje. Hier werden we weer behulpzaam door jonge kinderen die een beetje Engels spreken geholpen. Dat blijft toch leuk iedere keer. Vervolgens op weg voor het laatste stuk, vals plat omhoog. Bij het dorp aangekomen was er weer enige verwarring met het zoeken naar een slaapplaats. Zelfs met het laten zien van de iPad waar de naam van het hotel op te zien was gaf toch nog verwarring, men wees verschillende richtingen aan, maar uiteindelijk ging iemand ons voor en bracht ons naar het hotel, annex pension. Voor €7,- per stel slapen we hier, niet te geloven toch. Een docente Engels hielp ons met het vertalen en bracht ons bij een restaurant, bleek van haar broer te zijn. Hier hebbem we weer heerlijk gegeten, kip met pinda's en groente, vleesreepjes in pittige saus, bloemkool, rijst en eieren met tomaat. Daarna een wandeling door het dorp. Toen pas zagen we goed dat er veel bedrijfjes waren die in amandelhandel zaten. Bergen vol met amandelen lagen op het erf. Een berg met natte, met droge amandelen die allemaal in zakken gedaan werden. De mensen vonden het zo leuk dat we kwamen kijken dat we handenvol gebrande amandelen mee kregen. Lekker was dat. Als spektakel toe, waar het hele dorp zelfs voor uitliep, en dat kwam wellicht ook wel omdat tijdens het eten de elektriciteit was uitgevallen, kregen we nog een soort dorpcircus te zien. Een raar spektakel met kleine jongetjes die op van die eenwielfietsjes als dwazen rondjes aan het fietsen waren. Verder was er ook een act met een aap aan een ketting die allemaal kunstjes moest doen. Niets voor mij, ik ben ergens anders gaan zitten om dit niet meer te hoeven zien. Maar de rest bleef gefascineerd staan kijken. Het was ook wel heel raar ook, dat een heel dorp hier naar gaat kijken. Op de hoek van de straat was ook nog een groep vrouwen bezig met de gebruikelijke danspasjes. Hier keken we ook nog even naar. Al gauw kwam ik aan de praat met een jonge studente die vertelde dat dit alleen voor de wat oudere vrouw was, "de jongere waren alleen aan t surfen op internet." Dus ook dit China zal in de toekomst niet meer te zien zijn, jammer. Terug op de kamer moesten we ons met kaarsjes behelpen, dronken koffie met koek, en lekker glaasje wijn toe. Het was weer een enerverende dag geweest met veel nieuwe indrukken. Oh ja deze verhalen kunnen jullie lezen omdat Fre zo lief is om het op de website te plaatsen, want ons lukt het hier in China niet. Bedankt Fre.



Groet,
Ella van Zaal