Rustdagen in Yanghsou

Na onze aankomst in het Resort zijn we uiteraard meteen onder de douche gesprongen. Daarna hebben we heerlijk gegeten, beer fish een soort wit vis, verder een spicey vleesschotel en gebakken eieren met tomaat, uiteraard met rijst. Na het eten hebben de heren nog een lekker wijn gescoord voor op de kamer. ' s Avonds hebben we plannen gemaakt voor de andere dag. Op de Li river kun je met bamboevlotten een stuk varen. Het resort kon een taxi regelen en een tocht met de bamboevlotten. De volgende ochtend vroeg op want als je te laat start wordt het veel te heet. Om 8 uur werden we gehaald en na een ritje van een half uurtje kwamen we op de plaats aan waar de vlotten vertrokken. We hadden niet gedacht dat het zo druk zou zijn. Het was goed georganiseerd. We werden direct ontvangen door de bootsman met een nonchalante sigaret in zijn mond. Thea en Roy samen op een boot en Piet en ik op een andere. We zagen om ons heen al dat er supershookers werden verkocht. En ja hoor op het water braken herhaaldelijk watergevechten uit tussen volwassen chinezen, een grappig gezicht hoe zij in het spel opgingen. Sommige werden in plastic poncho's gehezen, bij 40 graden! De rivier was verrassend want er kwamen nog kleine watervalletjes waar de bootssman behendig vanaf ging. Bij de eerste waterval kwamen we echter in een fuik, want de chinezen hebben dezelfde taktiek als overal elders in de wereld. Alleen zij hadden een staaltje van technisch vernuft. Je komt de waterval af, wordt gefotografeerd, de bootsman legt aan op het eilandje, stapt uit, krijgt direct tig foto's te zien op een groot computerscherm. Je kiest een foto en op hetzelfde moment wordt het afgedrukt en geseald en betaald. Voor de goede man zijn sigaret op had, zaten wij al in de boot. er waren pontons in de rivier waarop je jezelf kon verkleden in traditionele klederdracht. Op dat monent dachten wij waar zijn we in terecht gekomen. Venetie in China. Maar daarna werd het prachtig, rustig varend door de karstformaties, de luidruchtige chinezen ver achter ons. Pas aan het eind zagen we dit vrolijke volk weer opduiken. Het eindpunt was ook weer een opstapplaats voor een ander tochtje met alle toeristische gedoe er omheen. Onze organisatie was ook hier perfect, onze taxichauffeur stond al klaar. Hij bracht ons vervolgens naar het centrum van Yanghzou, West Street. Daar dronken we voor het eerst sinds 2 weken een cappuchino, extreem duur, want we zijn nu al aardig gewend aan de chinese prijzen en dan is 3 euro aardig duur. Op het terras ontmoetten we Mr. Su. Mr Su bood zich namelijk aan als gids. Hij had een aanbevelingsboekje bij zich met teksten van andere toeristen, hoewel de ned tekst was exact hetzelfde als de duitse. Hij wilde wel met ons naar de theeplantage. We hebben hem gewaarschuwd dat we goede fietsen hadden maar dat was geen probleem, dus afgesproken voor de volgende dag, 8.30. We hebben toen wat rondgelopen tussen de souvenirskraampjes en vervolgens terug naar ons resort. ' s Avonds terug naar de stad voor het eten. Toen zagen we pas echt hoe druk het was, een deinende mensenmassa in West street. We hebben weer heerlijk gegeten en daarna in een karokecafe. Dat hadden we trouwens ook al op het terras. Zijn de chinezen ook gek op, engelse liedjes meezingen die wij niet kennen.
Volgende ochtend vroeg op om op het afgesproken tijdstip Mr. Su te ontmoeten. Ja hoor hij stond er al, hij zag onze fietsen en wij zagen hem schrikken. Hij huurde zelf een roze damesfiets waarvan later bleek dat de remmen vreselijk piepten. Het werd een behoorlijke fietstocht, percentage stijgen 8%, arme mr. Su. Af en toe moest hij afstappen maar al met al hield hij ons nog aardig bij. Hij vertelde ons wel van alles over de natuur en het leven in China. Na twee uur fietsen waren we boven, 450 m hoog. Drijfnat van het zweet, 40 graden, en mr su, was begonnen met een grijze broek, was nu zwart ( wrschn ook nat, hahaha) Het was Een prachtige theeplantage, overal waar je keek zag je donkergroene theestruiken in terrassen staan. We kregen een rondleiding, voorzien van traditionele chinese hoed en plukmand. Er werd geleerd hoe je thee moest plukken met duim en wijsvinger, niet met de nagels, alleen de bovenste blaadjes, de eerste pluk. De grote blaadjes gaan naar de fabrieken voor de bekende theezakjes. De blaadjes van de eerste pluk worden gedroogd volgens een speciaal procede. De theeplantage was nog niet zo oud, van 2000. Het duurt 5 jaar eer men voor het eerst kan plukken. Tussen de theestruiken staan zgn osmantusbomen zodat de struiken voldoende schaduw krijgen. Na deze rondleiding kregen we een lunch, kippensoep. Mr. Su smakte lekker mee en at alle ingewanden inclusief de poot lekker op. We kregen ook nog rijst, stelen van de pompoenstruik en gebakken ei, alles smaakten heerlijk. En uiteraard de groene thee als drinken er bij. Na het eten kregen we een heuse theeceremonie. Volgens traditionele wijze werd de thee gezet en uitgeschonken in minikopjes. We hebben geleerd hoe je deze kopjes als man en vrouw moet beetpakken, hoe je het in drie keer moet uitdrinken en hoe je de gastvrouw moet bedanken door met twee vingers op de tafel te trommelen, tenminste als je getrouwd bent. Vrijgezellen moeten dit met een vinger doen.
Vervolgens gingen we terug de heuvel af. Luid piepend kwam mr. Su achter ons aan. Halverwege werd hij meer een last omdat we nog een strak avondprogramma hadden. Wij hebben het uitgelegd, betaald en toen op de pedalen naar huis.
Snel eten en toen met taxi naar de lichtshow. Dit was weer zo'n heksenketel. De hele straat naar de show stond muurvast, geen auto kon meer voor of achter uit. De taxichauffeur belde een vriend, die kwam met de scooter, begeleidde ons, wij lopen, naar de kassa, zorgde voor onze kaartjes en 8 uur zaten we op onze stoeltjes toen de show begon. Een echt spektakel, honderden mensen deden mee, het verhaal ging over het traditionele leven, gondelbootjes met aalscholvers, alles in een grote show met lichtshow, zang en muziek uitgebeeld, sprookjesachtig was het gewoon de verlichte karstgebergte als decor. Alleen toen het bijna was afgelopen ging in eens iedereen al vast weg, het gevolg was dat het een geloop van mensen was, echt vreemd. Bij de uitgang stond de taxichauffeur al klaar, hetzelfde ritueel, weer het verkeer muurvast, maar nu met wat meer geduld was het na 10 minuten weer opgelost en waren we rond 22.00 uur weer op ons resort. De twee dagen "rust" zaten er op.