Vervoer met bestelwagen, Van Lynxia naar Xiahe

Gepakt en gezakt verlieten we onze hotelkamer: en ja hoor daar stond de jongen van gisteren al (met zijn oom en bestelwagen) op ons te wachten.
Uit het verleden is gebleken dat Piet een expert is in het goed vastzetten (met touwen) van de fietsen. Ook nu regelde hij alles perfect en als opvulmateriaal werden onze fietstassen gebruikt en opgewekt stapten we in en reden we de stad uit.
Deze stad wordt in de LP ook wel het Mekka van China genoemd en dat is goed te zien. Er zijn heel veel moskeen en in de hele omgeving zijn er wel honderden.
Tijdens onze autorit kijken we wel met wat gemengde gevoelens naar de weg die langs de snelweg loopt (weg die we anders hadden gefietst). Overal zien we bijzondere moskeetjes met vaak glinsterende gouden daken in de ochtendzon.
Vervolgens duikt de auto een lange tunnel in en voert de weg door een prachtig landschap, zeer afwisselend met lossgronden, woestijnen en bergen.
Dan zien we dan toch de eerste Tibetaanse kenmerken van dit gebied: stupa, gebedsvlaggetjes, aparte tenten in de velden. Rond 11.00 rijden we Xiahe in (eindelijk geen grote stad: 10.000 inwoners). Ons hotel wordt gerund door een Tibetaans/Nederlands stel en is het inchecken dit keer dus lekker makkelijk.
XIahe staat bekend om het Labrang klooster, gelegen op een hoogte van 2900 meter.
Het is een indrukwekkend uitgestrekt complex midden tussen de bergen. Labrang werd gesticht in 1709 op initiatief van een levende boeddah. Het is het belangsrijkste boeddistische centrum van de geelmutsmonniken. er zijn 6 faculteiten waar de monniken studeren (o.a tibitaanse geneeskunde, esoterica, astronomie, theologie).
een pelgrimspad (de cora) voert rond het kloostercomplex. Dit pad wordt met de wijzers van de klok meegelopen en dat hebben wij dus ook gedaan.
Het is een hele speciale ervaring om tesamen met de andere pelgrims dit 3 km lange pad af te lopen. Je bent gewoon in een heel andere wereld!
Om de muur van het klooster zijn 1190 gebedsmolens (zie foto). Je loopt er langs en geeft een draai aan zo'n molen en je gebeden gaan naar de hemel!
De 'echte' pelgrims hebben ook een wollen handschoentje aan, waarmee ze de molen een zetje geven. Sommigen hebben ook een draaiend molentje in hun hand. En natuurlijk prevelen ze hun gebeden zachtjes voor zich uit. De vrouwen zijn heel klein en komen ongeveer bij Piet tot aan zijn middel (zie foto). Ze hebben een speciale gang, gebogen en op een drafje. De kleding is ook speciaal en allemaal hebben ze een gebedssnoer in hun hand. Ook staan ze af en toe stil en leggen hun hoofd heel even tegen een muur. Bij een stupa aankomend zie je dat men er een aantal malen omheen loopt...doen wij dan ook maar ;-)
Eigenlijk is het met geen pen te beschrijven wat je ziet en hoe je dit ondergaat.
Na onze pelgrimstocht lopen we wat in de hoofdstraat, drinken een biertje en gaan eten in Tibetaans restaurant. We willen weer van alles uit proberen: tibetaanse gebakken aardappelen, tibetaanse rijst, soort boontjes die onder de grond groeien en die je geserveerd krijgt met suiker. En dit alles onder het genot van Tibetaanse muziek en een biertje.
Volop genietend van het sfeertje hier, het koele avondbriesje lopen we terug naar het hotel, waar het gebruikelijke wijntje met wat pinda's onze laatste culinaire uitspatting is.
Nog een aardig detail (volgens mijn smartwatch, die ook de kilometers telt wat we lopen) naderen we de 170 km!
Morgen gaan we de rondleiding meemaken!