Fietsen over de hooglanden naar Luqu

Zoals afgesproken stond het kleine open bestelautootje 's ochtends om half negen paraat. De fietsen werden weer vakkundig door Piet en de chauffeur vastgesnoerd, tassen er tussen en daarna konden we instappen. Uitgezwaaid door de eigenaars en uitgelegd waar we afgezet gingen worden, gingen we op pad. De eerste 25 km hadden we gisteren zelf ook al gefietst. Het is een ontzettende mooie omgeving. Prachtig groen, glooiend, 3200 m hoog. Overal kleine tenten en heel veel yaks die vrij rondlopen. Ook af en toe over de weg. De graslanden staan vol met laagbloeiende bloemen. Echt geweldig om te zien. De weg was na 25 km behoorlijk slecht. Hobbelend en slingerend over en langs de vele kuilen, ging de chauffeur over de smalle weg. We zagen nog heel veel bergmarmotten, grote dikke beesten, die vaak snel hun hol indoken.
Na 65 km werden we afgezet op 3675 m hoogte. De rest van de weg gingen we dan meer dalen, met af en toe een klein klimmetje. Gelukkig had geen van ons last van deze hoogte. Hoewel je nu wel merkt, bij het klimmen dat je wat kortademig wordt en wat langzamer. Het fietsen was geweldig in deze natuur. Je voelt je heel klein, omringd door de nog steeds groene bergen en weidse gezichten. We voelden ons ook wel wereldfietsers nu ;-)
Na zo'n km of 28 kwam het dorp waar we gingen lunchen. Ook hier zagen we nog monniken, en er was hier ook een klooster. We aten in een restaurantje met een moslimeigenaar, een heerlijke noedelschotel met rundvlees en groene thee.
Toen de fiets weer op, nagekeken door de vele nieuwsgierige dorpelingen, die ons wel vreemd vonden op de fiets. Zelf zitten ze veel,op de motor, helemaal ingepakt, mutsen op, sjaal voor mond en neus, zodat je alleen nog twee oogjes ziet.
We zouden nog een mooi dalend weggetje krijgen van 35 km. Nou dat werd ff anders. Het werd een stoffige weg, doordat over een lengte van 25 km aan de weg werd gewerkt. Het was vreselijk, soms zag ik mijn medereizigers niet meer in de dikke stofwolken. Hobbelend en slingerend om de kuilen te ontwijken hebben we deze km's moeizaam afgelegd. Er was ook nog een fikse tegenwind, die zo nu en dan een zandstorm veroorzaakte. Eindelijk kwamen we weer op de gewone weg, geheel onder een dikke laag stof, en waren snel op de eindbestemming. Na even zoeken vonden we het hotel, dat voor ons was gereserveerd. Redelijk soepel verliep de inschrijving, gelukkig waren er een paar engels sprekende Chinezen, want de receptie was het helaas niet meester.
Snakkend na een douche, bleek dat er pas om 20.30 uur warm water was tot twaalf uur en 's ochtends tuusen 6 en 9. Thea nam de ijskoude douche. Wij wachten tot na het eten, om de enorme stoflaag uit ons haar te spoelen. Eten was heerlijk, yakvlees op speciale manier klaargemaakt, bordje zoet en zuur, lekkere rijst, bordje roergebakken ei met lente uitjes en nog een rundvleesschotel. Het ging schoon op. Terugwandelend naar het hotel bleek het hele stadje, Luqu, helverlicht te zijn door neonverlichting. Dat blijft toch ook iedere keer weer een verrassend gezicht.
Moe en voldaan gaan we op tijd naar bed en vooral terugdenkend aan het eerste mooie stuk door het prachtige landschap.