Met de lange afstandsbus verder

Van Hanzhou naar Huanshan: met de bus
Bij de receptie van het Ibis hotel bestellen we een taxi. Even het straatje uitlopen (hotel staat in een voetgangersgebied) met de nu onhandige fietstassen. In de schaduw wachten we heel even en ja hoor, het groene vehikel komt er aan en rijdt met ons naar het Busstation West. Kaartjes kopen was makkelijk door de Chinese zin die we via de mail hadden gekregen van het hostel die we geboekt hadden in Tunxie. Ook hier controle van tassen. Aardig detail er werd gevraagd of we water bij ons hadden. En tot verbazing moesten we een slok water uit het flesje nemen. Man keek ons goed aan na de slok en mochten we door.
Er is een grote wachtruimte met eetstalletjes. Ook de bekende heetwaterketel, zodat we snel nog een kopje Nescafé konden maken met de papieren bekertjes uit het Ibishotel. Om 10.30 vertrok de bus en om 13.10 waren we in Hangshuan (Tuxie). Ook stond daar Steve, (de eigenaar van het hostel). Bagage in de auto en hup daar gingen we weer! Hoe makkelijk kan reizen zijn! Het hostel lag bepaald niet in het centrum, zodat we elkaar al lichtelijk bezorgd aankeken. Na een km of 10 werd er in een woonwijk gestopt en werden we onthaald met groene thee aan een klein tafeltje met dito kruk aangrenzend de keuken, zodat het er extra warm was! Steve is een bijzonder mens, vertelt alles op z'n minst 2 keer, legt alles vast op papier, puntsgewijs geordend. Zijn vrouw is ook een schatje en spreekt ook aardig Engels. Ze hebben 5 kamers en zelf slapen ze achter een gordijn in de lobby. Bij de lunch krijgen we uitleg hoe we het beste naar de stad kunnen komen: vrouw loopt met ons mee en wijst de bus halte. Is toch bijna 1,5 km naar de bus, maar vrolijk loopt ze mee.
Je koopt geen kaartje, maar als je de bus instapt gooi je 2 Yuan in een soort doorzichtige bus en zoek je je plaats op. Wat een apart systeem.. Denk niet dat dat in Nederland zou werken!
In het centrum aangekomen krijgen we een seintje dat we eruit moeten en vinden al snel de weg naar het oude gedeelte: smalle lange straat met prachtige pandjes (zie foto). Alle panden zijn winkeltjes geworden. Maar die winkeltjes verkopen vnl theesoorten, allerlei soorten koekjes met pittige vullingen, vreemde zoetige dingetjes. Overal krijg je ook kleine stukjes aangeboden: bij de meeste proeverijen trekken El en ik toch een vies gezicht of nog erger spugen we het in onze zakdoek uit. Het mooist zijn de kwastenwinkels die ze hier gebruiken om te kalligraferen! Een hoop te zien hier! Dan is het inmiddels etenstijd en lopen we een restaurant in. Het systeem hier is: niet kiezen uit een plaatjesboek, maar kiezen uit de vitrine. Een mooi aangekleed meisje loopt met je mee en schrijft op wat je wil hebben. El en ik gaan voor een gemengde sla (a la Europa), garnalen in theebladeren en spinazieKoekjes. De heren gaan voor een varkenspoot! Tevreden zoeken we de bus op die ons probleemloos naar het hostel brengt. Nog een wijntje en dan zijn we toch best wel een beetje moe. Morgen naar de Huangshanmountains oftewel de Gele Bergen.