Twee dagen fietsen, Suzhou -Wuxi - Denchangzen

Donderdag 14 juli, totaal 70 km
WIj waren vroeg opgestaan om vroeg weg te kunnen. Helaas moesten we even schuilen voor een kleine hoosbui. Toen op de fiets weer door de stad. Het begin kenden we wel. van ons dagtripje. Toen we langs het Suzhou museum kwamen stond er al een hele grote rij. Wanneer ben je voor Chinese begrippen vroeg? Zelfs om half negen 's ochtends zijn alle kledingwinkels etc al weer open en staat er al een megarij voor de attracties. Suzhou is groot, al met al zo'n 20 km fietsen om eruit te komen. En wat een flatgebouwen weer! Het was heet dus flink vaak stoppen om te drinken.
We hadden de route een beetje veranderd en besloten een hotel te nemen in een parkachtige omgeving vlakbij het meer ipv het centrum van de drukke stad. Wuxi is ook behoorlijk groot. Het was toch lastiger dan gedacht om zonder gps de bestemming te vinden, maar na zo'n 10 km omfietsen hebben we het hotel toch gevonden. In een grote eetzaal vol met pompeuze rode stoelen en gouden linten hebben we gegeten in het hotel. Ook hier smaakte het ons weer goed, een soort soep met ei erin, noodles, broccoli, eenof ander bleesgerecht met pinda's en ander groente en voor de heren gans


Vrijdag 15 juli, Wuxi - Dingshanzen, totaal 73 km

Bij het opstaan zag ik op nu.nl het vreselijke nieuws van Nice. Wat bezielt mensen toch om zoiets te doen. Ook in China zagen we beelden ervan op tv. We waren vroeg op deze dag en om 8 uur zaten we weer op de fiets. De route was de avond ervoor mbv screendumps op de ipad gezet, omdat we iets anders wilden fietsen, dichter langs het meer. Het was zo vochtige hitte dat je niet veel zicht was. Halverwege de ochtend brak de lucht open en werd het minder benauwd. In het begin kwamen we langs een mooi park en verder werd het een rechte weg. Je zou het in Nederland niet in je hoofd halen om op een snelweg te fietsen met brede vluchtstrook. Hier doen ze het allenaal. Af en toe zie je zelfs mensen lopen op deze weg of oversteken. Op al onze reizen door China hebben we nog nooit een ongeluk gezien. Nu zagen we toch een keer dat een klein karretje gebotst was tegen een vrachtwagen. Verder gaat het altijd allemaal net goed.
Onze route ging dus over deze brede weg, wel afgewisseld met rijstvelden. Dat blijft toch altijd een prachtig gezicht dat groen, en die verschillende stadia. Halverwege zagen we mensen rijstplantjes poten. Wij natuurlijk stoppen en foto's maken. Ze zijn dan zo vriendelijk. We kregen meteen een meloen aangeboden en drinken. Wij hadden nog een zak nootjes. Dus dit maar aan hun gegeven, want geld willen ze echt niet aannemen. Verder kwamen we langs een aantal huizen waar ze soort witte stenen hadden liggen op tafels op verschillende kleden. Nieuwsgierig als we zijn, gaan dan Piet en Thea polshoogte nemen en Roy en ik volgen vanzelf. Het bleek een soort vrucht van een plant te zijn, die gedroogd werd. Het leek op een steen. Het ware grote brokken en deze werden tot kleinere gemaakt en later verpulverd. Men gebaarde dat je het ergens in moest doen en dan roeren. Het voelde als soort aardappelmeel.
We proberen de naam nog ergens op te zoeken. Hierna was het nog ongeveer een uur fietsen voordat we op onze eindbestemming waren. Het bleek toch nog een aardige grote stad te zijn. Op de kaart nauwelijks vermeld, maar twee keer groter dan Gouda qua oppervlak. Het gaf wel wat voeten in de aarde om hier een hotel te vinden. De eerste mocht ons zo genaamd niet inschrijven, deze had geen toestemming om buitenlanders te ontvangen. De volgende wilde onze fietsen niet in het hotel hebben. Nu zitten we weer in een megahotel, eigenlijk veel te luxe, maar we hadden geen zin om nog verder te zoeken in de hitte.
In een grote hoosbui op zoek naar een restaurant en daar weer anders gegeten: vleesreepjes met groente, mals rundvlees aan een botje, mie, gebakken rijst, spinazie en eieren met tomaat. Plannen voor de volgende dag en dan in het grote eenpersoonsbed.